woensdag 31 augustus 2011

Een mistig gebeuren


Vanuit Caraminal zeilen we met een gangetje van 3-4 knopen richting Ria de Pontevedra, een tussenstop naar Baiona. We komen weer het gewone verkeer tegen, dus zeilboten, speedboten, visserboten en een klein vrachtschip. Een visser gooit vlak voor onze boeg nog wat mandjes te water, waarop wij vriendelijk groeten en de koers iets verleggen. Tot onze verbazing kunnen we het gehele traject bijna zeilen. Het gaat niet zo snel, 2 tot 4 mijl, dus kunnen we de voetjes van onze hek railing ontvetten en beter in de kit zetten. De eerste tekenen van aftakeling beginnen al te komen, n.l. blaasjes onder de verf.

We hebben ons anker uitgegooid voor het plaatsje Sangenjo, waar we tegen flats, hotels, een paar gewone huizen en een hele lading badgasten aankijken. Er komen zeker honderd zeilboten achter ons aan, die aan een wedstrijd meedoen. De haven is vol en de ankerplek erg onrustig. Er lopen nogal wat rollers onder ons door, waardoor de boot behoorlijk beweegt. Van rustig slapen komt niet veel terecht. Dus de volgende ochtend op tijd anker op en weer verder richting Baiona.

We varen langs de Islas Cies, een beschermd natuurgebied. Hier komt ons een  laaghangende wolk tegemoet drijven, waardoor we tot aan Baiona in een hele  dichte mist varen. We hebben de radar bijgezet en de stuurautomaat uit. Jan  met z'n neus op de radar en ik aan het roer. Het is ook meteen een stuk  frisser en het water drupt over m'n gezicht, dus muts op en jas aan. Een  AIS(schip) komt met hoge snelheid recht op ons af. Er varen tussen Baiona en  Islas Cies nogal wat veerboten en watertaxi's, waarschijnlijk is dit zo'n  veerboot. Als het schip nog slechts een mijl weg is, geef ik Trees opdracht snelheid te minderen en 30 graden naar stuurboord te draaien. We zien echt helemaal niets, echt potdicht dus. Het andere schip is echter naar bakboord gedraaid en we naderen elkaar gevaarlijk. De afstand is nog geen 300 meter. Het andere schip heeft ondertussen ook snelheid geminderd. De afstand tussen  ons wordt steeds kleiner en wij leggen de boot stil. Plotseling hoor ik een hoorn recht voor me en wij toeteren terug, dit toeteren herhalen we tot we elkaar zien. Opeens komt er een schip uit de mist, wij draaien verder naar stuurboord en passeren de veerboot volgens de radar, op nog geen 100 meter. Het gevaar is geweken en we hervatten onze koers. De snelheid perken we tot 4 knopen, hard zat hier. Het blijft spannend dat varen in dichte mist en dan ook nog van alles en nog wat om je heen. Zo varen achter deze veerboot twee speedboten zonder radar en zonder enige zicht. Dat zijn dus "mistlifters". Zonder noemenswaardige problemen varen we door en vlak voor Baiona trekt de mist op en schijnt de zon alsof er niets aan de hand is. Ik heb wel kunnen vaststellen dat de radar op 1.5 mijls bereik ook kleine speedboten ziet. Dat is goed om te weten.

We ankeren in de mooie baai van Baiona en genieten we van de omgeving. De volgende morgen het bootje te water en varen we naar de kant. Ook hier is er een verval van meer dan 3 meter en we meren af op de vissers methode. Een lijn van 40 meter rond laten lopen van visser boei naar de railing op de kant. Zo kunnen we de bootjes terug trekken naar dieper water, wanneer het laag water is.

Baiona bruist van de toeristen, het is druk maar wel gezellig. Het heeft leuke kleine straatjes, steegjes en pleintjes. Wij genieten van een kopje koffie en bekijken het volk. Mensen op straat bekijken blijft altijd leuk. Tegen de avond laten we ons lekker bedienen in een van de vele eettentjes. Dit maal wordt het Spaanse volksmenu Paella. Trees en ik met vis en garnalen en Margien en Frank met vlees. Goed te eten en je krijgt er lekker vieze vingers van. De dagen verstrijken. We wandelen langs de imposante vesting, kijken naar alle Kippetjes, zoals Frank elk lekker ding noemt, likken een ijsje weg op de boulevard en genieten van het mooie weer. Maar aan alles komt een einde, Frank en Margien krijgen in Lexius (Porto)bezoek en gaan anker op en wij volgen een dag later.

Foto: 1-mist komt eraan 2-vissermethode 3-straatdrukte 4-kippetjes 5-in de kuip

donderdag 18 augustus 2011

Onder de Spaanse zon

We zijn er, onze eerste Ria en wel Ria de Camarinas. Het anker is voor een strandje gevallen en graaft zich direct in. De wind giert wel tussen de bergen door en bereikt snelheden van 21 knopen
(6 bf), gelukkig het houdt. De volgende dag zien we de blue Whale de baai binnen varen. Gezellig, dat zijn ook vertrekkers van ons jaar. Ze varen ons voorbij en ankeren wel heel dicht bij de wal, als dat maar goed gaat.
Als we s'avonds laat bij Frank en Margien weg komen hebben we een prachtig schouwsnel in het water. Elke beweging licht op! Je ziet verlichte vissen zwemmen, elke haal van de peddel licht op, in het ondiepe water zie je de zeesterren bewegen en deze zijn paars! Met de bb motor laten we een heel lichtspoor achter, je kijkt je ogen uit! Het water hier moet tjokvol met plankton zitten. Op de oceaan zag je dat ook wel maar niet zo heftig.

De volgende dag varen we langs Kaap Finisterre. Weinig spectaculair, wel beroemd onder de zeevarenden. Later ankeren voor de boulevard van Muros. Dit is echt een leuk oud vissers dorp,met gezellige straatjes en pleintjes. Het is heerlijk om hier een terrasje te pikken en een paar dagen verder wordt het Ons terras. Sommige dingen wennen snel!

Bij ons gaat het goed, al is het even wennen zoveel vrije tijd en het gevoel dat je iets nuttigs moet doen. Wat dit dan moet zijn is een beetje wazig en dan rest de vraag: wat is nuttig…. Genieten van zoveel tijd voor jezelf is ook nuttig, alleen daar moeten we nog aan wennen. Klusjes zijn er eigenlijk genoeg, want we moeten zowel binnen als buiten bijhouden en onderhouden. Ondertussen doen we eigenlijk alleen de hoognodige dingen, dit betekent repareren van iets wat niet of niet goed werkt. Gelukkig blijft dit beperkt en weer onder kontrole. De AIS heeft een groen lampje, dus vlgs Stijn, moet ie goed zijn. We hebben de GPS antenne eraf gehad en dan wordt het lampje oranje, wat betekent, dat het kastje info mist.

Ondertussen zijn we in Caraminal, de Ria de Arosa, aangekomen. In de middag kwam een wolkenband binnen drijven met miezerweer en ondertussen regent het, dus maken we er een "huishouddag" van. Foto's inladen ,uitzoeken en opslaan op de externe harde schijf. Kopieën maken uit vaargidsen over Canarische eilanden en Kaap Verdië. Hier staat wat geschiedenis in en gegevens over anker/ligplaatsen. Het is altijd handig iets te weten over plekken waar je heen gaat. Daarnaast zijn nieuwe dingen altijd spannend.
Gisteren terug gekomen van een andere ankerplek, Isla de Arousa, klein plekkie waar we gelukkig met eb aankwamen. Er lagen veel stenen en dus konden we goed zien, waar we niet moesten zijn. Onderweg ernaar toe nog weer dolfijnen gezien met een stompe neus. Dat is wat het onderweg ook leuk maakt, ze spelen voor je boot en we kunnen voorop zitten om ze te bekijken. Zo opeens zijn ze ook weer verdwenen. Net als de vinvissen, die onderweg van Falmouth naar Spanje traag voor de boot langs zwommen en een hele waterwolk uitbliezen. Echt grote Jongens (meisjes).

We varen samen op met Frank en Margien. Zij willen in 2 jaar richting Nieuw Zeeland. We vermaken ons prima met elkaar. We ergeren ons (samen) aan geen of slechte internet verbindingen, aan computers die het net weer anders doen dan thuis. Hier krijgen we dan een flut humeur van, dus eerst maar even alles weer uit en later weer proberen……. Leren leven met deze ongein zonder er chagrijnig van te worden, das al een kunst op zich, want als je weinig verstand hebt van al dit soort zaken dan is stress niet ver weg.

We doen tegenwoordig aan "deksletten", d.i. voor mij in m'n blootje a/b in de zon liggen, of in de kuip, of aan dek. En we hebben gezwommen vanaf de boot (16graden) gaf de thermometer aan, maar zo voelde het niet. Aangezien ik me nog niet zo heldhaftig voel in zee, heb ik meters gezwommen en geen kilometers. Jan heeft z'n 3mm pak aangetrokken en zo rond gesparteld.

We ankeren veel, want dat is de goedkoopste manier van reizen. Ligplaatsen in havens zijn hier erg prijzig, tussen €30,- en € 50,- is niets per nacht voor onze boot. Nu kunnen we in elk geval aan de wal met een gerust geweten een kopje koffie kopen, want Café con Leche kost hier maar € 1,-, dus das prima te doen.
De laatste dagen was het hier prima weer en het zonnetje stak echt, net alsof je allemaal kleine naaldjes op je huid voelde. Onder de zonneluifel en goed insmeren. We hebben alleen nog het verkeerde ritme, alle Spanjaarden staan op tijd op en doen s'middags siësta. Wij staan te laat op en gaan op siësta tijd aan de wal, zogezegd het foute ritme.
Het voordeel van veel vrije tijd hebben is, dat je niet hoeft denken dat je vakantie alweer voorbij is en dat je eigenlijk nog veel te moe bent en geen zin hebt om weer aan het werk te gaan. Het lastige is, dat je een nieuw ritme moet zien te vinden, nou de tijd zal het wel leren denk ik. We zijn ook pas een dikke maand onderweg.

maandag 8 augustus 2011

.......en soms zegt het Pffffffff

  

Het is 26 juli als we het anker op trekken. Het is mooi geweest hier, de wind voor de komende dagen lijkt goed en het wordt tijd dat we verder komen. Als het anker boven komt zit er voor een weeshuis groente aan, niets voor mij en ik snij die handel met een mes eraf. Wanneer de zaak geklaard is varen we naar de haven om af te tanken. Het pontoon is bijna leeg getankt, maar voor ons en de Havelaartjes net genoeg. Water tanken duurde wat te lang en zo schuiven we op naar de plek van de loodsboot. Die zou nog een tijdje wegblijven. Hans en Ria bij ons langszij en de tanks waren nog maar net vol en ja hoor, daar kwam de loodsboot aan. Op zouten dus!  Het afscheid nemen gaat snel, kus, tot later, pas goed op, veel plezier en dan wegwezen. Uiteindelijk hoeft de loodsboot er niet te liggen, zet alleen maar iemand af en gaat weer.

 

Het windje is nog tegen en zo motorren we gezamenlijk op weg. Hans en Ria richting de Scilly's en wij … het grote water op. Tot aan Lizard Point is het uitkijken geblazen, vele visnetten en vis boeitjes duiken pal voor de boot op en als je even niet oplet ligt er zo een vissersbootje voor je op ram koers. Nabij Lizard point draait de wind en zetten we zeilen bij. Nog een laatste groet naar Hans en Ria en wij … wij zetten koers naar Noord Spanje. We hebben een mooi westelijk windje van 4 Bf en ons scheepje heeft er zin in en loopt er met 7 koopjes vandoor.

 

Zo varen we eerste nacht in, zicht is goed, snelheid is wat terug gelopen verder niets aan het handje. Slapen…. Dat is natuurlijk weer een probleem en wil niet echt vlotten. We slapen wel wat, maar toch..

De volgende dag hebben we Ile de Quessant in theorie dwars, zakt de wind verder weg en komt er een nare hoge westelijke deining opzetten. Uiteindelijk laat de wind ons helemaal in de steek en zijn we het geklapper van de zeilen helemaal moe. Die lappen naar beneden en het motorretje aan. Het is warm met een lekker zonnetje en plotseling zijn ze er! Dolfijnen naast de boot. Eerst een stuk of vier, maar dan komen er ook een stelletje van bakboord en nog twee van achteren en gezamenlijk dartelen ze om ons heen. Voor de boeg is het leukst. Ze zijn snel en dan zwemmen ze op hun linkerzij en dan hun rechter, wisselen continu van plaats met collega's en schieten van alle kanten heen en weer. Geweldig om te zien. Je hoort ze ook komen aan het afblazen en geplons. Zo snel als ze komen, zijn ze ook weer verdwenen en vervallen wij ook weer in ons ritme van weinig doen, boekje lezen en uitkijken. 

 

Later in de avond gaat de zon mooi onder, rood oranje aan de horizon. Het ziet eruit als een mooie gekleurde brede band en er zit wat vreemds aan de horizon. Net een schip achter de horizon met een dikke rookpluim . Ik pak de kijker en stel vast dat het heel wat anders is. Het zijn walvissen die flink uitademen. Het lijken wel reuze fonteinen. Later, alles is weer rustig hoor ik pfffff. Snel kijk ik om me heen en pal voor ons, echt niet meer dan 25 meter, zwemt zo'n kolos. Hij komt van stuurboord en even denk ik dat we een aanvaring krijgen, maar net op tijd duikt hij of zij onder. Trees lag al te slapen en het ging zo snel dat roepen geen zin had, maar ik vond het geweldig, wel pffff hoor zo dichtbij.  Met deze dingen in gedachten motorren we de nacht door.

De volgende dag staat er nog steeds geen wind en hebben we glad zeetje. De boot slingert wel vervelend, deining en zee lopen dwars op elkaar. Die middag hebben we weer geluk. We zien meerdere walvissen. Het zijn volgens ons vinvissen en wel een meter of 10 lang. Traag glijden ze door het water. Af en toe komt er zo'n rug boven, een grote Pffff en duiken ze omlaag. Blijft fascinerend. Jammer dat het schouwspel zo snel voorbij gaat, nou ja we hebben ze in ieder geval gezien . Later krijgen we nog bezoek van dolfijnen . Ook mooi. De wind trekt wat aan, motor uit en we zeilen weer.

Slapen blijft lastig en zo zijn die overtochten vermoeiend.

 

Ondertussen wordt het tijd om de "snelweg" over te steken. Het is daar trouwens machtigdruk, vrachtschepen, olietankers  en heel veel van die enorme container schepen.

De laatste lijken van een afstand op flatgebouwen te water.  Ik zoek een gaatje, pal achter zo'n container jongen langs en steek over. Dat duurt wel een uurtje of twee. Aan de oostkant van de snelweg vervolgen we de reis. De wind doet het goed en Santana neemt weer de benen. Eigenlijk gaan we te snel. We willen niet in donker of met ochtend mist Spanje aanlopen en dus moet de snelheid eruit. We varen uiteindelijk met dubbel gereefd grootzeil verder en lopen nog steeds ruim 5 knopen.

Het is 10 uur in de morgen als we Ria de Camarinas in varen en tegen 12 uur liggen voor een strandje nabij het plaatsje Camarinas ten anker. Trees en ik maken direct schoon schip en als alles klaar is kijken we vol trots de baai rond. Dit hebben we maar weer geflikt.

 

woensdag 3 augustus 2011

Soms zegt het Ping........




Van IJsseloog naar Falmouth

We gaan op weg en het anker moet dus uit de bodem. Liters water laat ik over de ketting lopen om de dikste bagger er vanaf te krijgen. Het is zuidwesten wind, dus een dagje motorren om in Amsterdam te komen. Een halfuurtje later passeren we Ketelbrug met vol vermogen, zo konden we nog net met de voorgangers mee komen. Na het passeren van enkele Nederlandse Kunstwerken komen we in de Amsterdamse Entrepot haven aan. Een tip van m'n bootbroer. Normaal zou je hier niet gaan liggen, maar het gaat best. Door de passerende binnenvaart staat hier af en toe een beste stroming en zo dreigden we even het stalen hek van het gemaal met ons mee te slepen. Nadat we de vele landvasten aan de poten van het hek hadden vastgemaakt lagen we veilig voor de nacht.

De volgende dag ging het verder, IJmuiden lag voor ons en in de middag voeren we het zeegat uit. Eerst nog een stuk op de motor, de wind was nog niet helemaal gedraaid en het is even wennen om op zee te zijn. Na een half uurtje was het zover, de zeilen konden gehesen worden en onder vol tuig op weg naar het eerste waypoint, de Noordhinder. Zo varen we de nacht in met mooi windje in de rug, heerlijk om zo te beginnen. De navigatie valt mee, het is niet overdreven druk en de scheepvaart heeft op dit stuk van de Noordzee geen scheidingsstelsel en mag wat vrij rondvaren. Zo hebben wij ze niet op een kluitje en kunnen gemakkelijk uitwijken. Slapen op zo'n nachtelijke vaart blijft lastig, alles is weer nieuw, vele hinderlijke geluiden en Trees vindt al die schepen om haar heen maar niks. Per slot van rekening moet je er niet tegen aanvaren. De ochtend komt vanzelf en ook de wind, die trekt aan naar een dikke zeven Bf uit noordelijke richting en Santana zet het op een lopen. Maar de golven gaan ook lopen en de zee bouwt zich in no-time op en zeilen we gereefd verder richting Het Nauw van Calais. De wind komt pal van achteren en dat is lastig, er zou gegijpt moeten worden en daar heb ik bij 35 knopen wind weinig zin in. Het wordt dus overstag gaan en zo draaien we een rondje. Santana duikt even in de aanstormende golven, het waren er hoogstens twee, en ze draait door om weer op de voor de windse koers uit te komen. Bij deze manoeuvre heeft ze nauwelijks water overgenomen. Toch mooi! Zo varen ze met een mooie snelheid de volgende nacht in. Het weer is niet zo mooi meer, wat regen. Zo varen we langs de krijtrotsen van Dover. Hard gaat het wel, over de 11 kopen over de grond. We maken etmalen van 150 mijl, niet slecht voor het begin. Het eiland Wight laten we achter ons, maar dan is de wind op en draait ze tegen ons, we vallen af en hobbelen 10 mijl naar het zuiden. Ook is de stroom tegen en zo komen we niet echt verder. Het motortje moet maar bij en zo varen we de nacht in tegen stroom en windje in. Die nacht krijgt Trees bezoek van de Engelse Marine, die hier aan het oefenen zijn. Ze varen met ons mee en naar het gevoel van Trees wat te dicht bij. Ze vind het maar niks en vraagt aan mij wat te doen. Want als ze van koers verandert, gaan zij met ons mee. Mooi laten gaan, ze doen hun best maar. Na een tijdje is het spelletje over en gaan ze verder om ergens anders helikoptertjes te laten landen. De wind is ondertussen weer gedraaid en Falmouth is te bezeilen, we are back in business. We varen in de baai ten zuiden van Plymouth, om ons heen zijn de militairen druk aan het oefenen, eerst varen ze rustig naar het zuiden om vervolgens als idioten terug te varen, heli's landen en stijgen op, op de zogenaamde landingsvaartuigen, straaljager scheren laag over, het mag hier wat kosten. Ik hoor een vreemd geluid, kan eigenlijk niets vinden. Zit een tijdje naast de generator en daar is het weer, een duidelijk ping geluid. Weet je wat dat is, zeg ik tegen Trees, een duikboot! Er zit een duikboot onder ons scheepje. Driftig klop ik terug. Op een metalen romp horen ze dat echt wel en prompt verdwijnt de Ping. Leuk we werden gespot. Ondertussen lopen we de baai van Falmouth binnen. De zeilen gaan naar beneden en motoren we langs de steigers. We vinden het hier te druk en te krap en ankeren verder weg bij Trefusius Point. We liggen eerst, morgen zien we wel verder. Eerst lekker slapen, want dat s' nacht varen is wel een aanslag op je slaaprust. Ik kijk nog wat rond en stel vast dat hier wel heel veel bootjes rondvaren. Diverse soorten traditionele soorten met lange boegsprieten, kleine, grote zeilboten, roeiboten, speedboten, echt van alles en geweldig om naar te kijken. Met dit beeld voor ogen en met het feit dat we dit maar gehaald hebben gaan we slapen.